Park Etnograficzny „Pod Kogutem” to nieformalne muzeum wsi polskiej, kolebka kultury, tradycji i sztuki ludowej regionu. Przekraczając wysoki próg bramy wejściowej, nawiązującej swymkształtem do wrót stodoły, zwiedzającym ukazuje się krajobraz dawnej wsi, stary sad z uginającymisię od ciężaru jabłek gałęziami, nagietki, malwy, dalie, łąka obfitująca w kwiaty – sielsko i anielsko.Z pośród drzew wyłania się zrekonstruowany budynek kuźni z 1907 r., a w środku kolekcjaoryginalnego wyposażenia oraz inne wytwory zapomnianej już dziś pracy kowali wiejskich. Z każdego rogu kuźni patrzą na gości malowane na deskach diabły i diabliki nawiązujące dozawichojskich legend i podań ludowych. W głębi podwórka, w jednym z pomieszczeń drewnianej stodoły odnajdujemy Izbę Babci Heli,drewniane łóżko, kołyska, stara szafa, przy oknie stół i lampka naftowa ze szkiełkiem – tak jakbyło. Nad łóżkiem święty obraz i portret ślubny, rysowany węglem przez wędrownego artystę, w rogu beczka i szatkownica do kapusty, ożogi, dzieże i wyciskarki do sera. Tak się tutaj żyło!Pokaźną kolekcję stanowią żelazne i drewniane maszyny, narzędzia rolnicze, ekspozycja „Końskiświat”, w skład której wchodzą elementy uprzęży, chomąta, baty, lejce wozy i wasągi. Wśródjabłoni, kręta ścieżka prowadzi do galerii sztuki. Tam, w drewnianym domu z bali, węglowakuchnia, obielone ściany, schody na strych i kolekcja sztuki ludowej. Gdy usiądziemy wśródkwiatów na ławeczce przed niebieskim płotkiem zobaczymy niezwykłą pasiekę - ule w kwiatymalowane, niektóre wydłubane w pniu lipowym, a inne kryte strzechą z trzciny. W przestrzeniparku, w której natknąć się można na rzeźby, drewniane światki, kapliczki, kolorowe koguty (jakludowe wycinanki), odbywają się koncerty, wystawy, oraz prezentacje, nawiązujące do życiadawnej wsi.
